Dag 24

Zo, het is al weer even geleden dat ik wat schreef. Het word steeds drukker om weer te wennen aan het leven thuis. De verantwoordelijkheden en activiteiten worden steeds meer en dat gaat gelukkig goed. 

Het tweede weekendverlof ging gelukkig veel beter en daarom is besloten dat ik naar een open afdeling verplaatst ben. Nu mag ik in en uit lopen wanneer ik wil en is de sfeer wat normaler. Killian verblijft nog steeds op de babykamer naast de gesloten afdeling. 

Bij de open afdeling horen andere verloftijden, dus vannacht overnacht ik thuis, waar ik de nacht en ochtendvoedingen zelf doe. Robin gaat morgen ochtend gewoon werken dus dan blijf ik alleen thuis met Killian tot we weer om 9 uur naar het ziekenhuis gaan. 

Het gaat echt goed, maar dit is wel enorm spannend. Ik hoop dat het goed gaat, want dan kan de voorlopige ontslagdatum blijven staan: 19 april, nog 10 dagen maar dus. 

Eenmaal thuis krijg ik nog steeds intensieve ondersteuning thuis, maar dan word het leven toch langzaamaan weer normaal. Waar ik naar uitkijk is om het weer aan te kunnen om naast alle dingen die moeten ook weer dingen extra te ‘mogen’, een keer uit eten, op visite of iets anders leuks. Maar.. een stap tegelijk, dan komen we er vanzelf.